Op reis in ons zelf

Reizen

Jaarlijks maak ik een reis om de zon (1). Buiten dit reis ik weinig. Een reis naar binnen, een inweg (2), daar hou ik wel van. Zin om eens mee te reizen? Een reis binnen in ons zelf.

Deze tekst is samengesteld uit verschillende afzonderlijke artikelen die samen toch een zekere eenheid vormen. Er is veel te ontdekken diep in ons zelf.
Jezus zei:

In het huis Mijns Vaders zijn vele woningen (Joh. 14.2, Statenvertaling)

Geven en ontvangen kleuren buiten de lijntjes

 
Het volgende kwam in mij op:
"Geven kleurt buiten de lijntjes".
Twee dingen: 1. van waar komt dit?
2. wat heeft het te betekenen?

Eerst dit: het gaat hier niet om het geven en ontvangen van fysieke geschenken, maar om het cadeau van inzicht (3).

De gedachte "geven kleurt buiten de lijntjes" komt vrij waarschijnlijk van mijn gidsen (4). Het heeft een diepe betekenis. Wat, dat zeggen ze - mijn gidsen, of van wie het ook komt - er niet bij. Het is mijn taak om dit zelf uit te zoeken. Deze methode van werken - diep ingaan in een bepaalde, gekregen waarheid - is "mijn ding". Het brengt mij tot diepe inzichten.
Bij mij werkt het zo, bij iemand anders is het anders. "Hierboven" (onze gidsen, engelen, ...) kennen ze ons veel beter dan we ons zelf kennen. Ze passen zich aan ons aan en communiceren, proberen met ons te communiceren, op de manier die bij ons het beste past (5). "Hierboven" hebben ze een veel hoger bewustzijnsniveau dan wij hier (6) hebben. Zij helpen ons. Ze nemen ons werk niet over, dat is niet de bedoeling, ze coachen ons.
Bij mij is dit voornamelijk: ik krijg iets door (7), en daarmee mag ik aan de slag gaan. Nogmaals, bij iemand anders kan het totaal anders zijn (8). Totaal anders? Ja en nee. Het basisschema is: ze geven ons iets en - als we het herkennen - kunnen we hiermee aan de slag. Dit lijkt mij voor iedereen hetzelfde te zijn.
Terloops: doen we er niets mee, of herkennen we het niet, dan is dat zo. Je kunt het hoogstens een gemiste kans noemen. Het heeft dan geen gevolgen, laat staan dat je er straf voor zou krijgen, of dat er daarna geen kansen meer zouden komen. We krijgen voortdurend nieuwe kansen.
Hoe en wat ze ons geven en wat we er mee kunnen doen, dit is voor iedereen anders. Een mogelijkheid, een methode, die ze "hierboven" ook gebruiken, is werken via "toeval", waarvan we innerlijk weten dat het geen toeval kan zijn (9).
Bedankt gidsen.

"Geven kleurt buiten de lijntjes."
We kijken eerst naar "de andere kant". De andere zijde van geven is ontvangen. In onze wereld zijn geven en ontvangen twee gescheiden zaken. Er is oorzaak en gevolg. Tussen beiden is er iets, met name tijd. Doordat in onze wereld tijd * bestaat, zijn oorzaak en gevolg van elkaar gescheiden. Dit is bij geven en ontvangen niet anders. Beiden horen samen, maar ze manifesteren zich gescheiden.

Geven kleurt buiten de lijntjes. Hoe zit het met ontvangen? Wanneer ontvangen binnen de lijntjes kleurt, terwijl geven dat niet doet, dan is er een groot probleem. Je kunt het zo voorstellen: je hebt een bepaald plaatsje voorzien om wat je verwacht te krijgen in op te bergen, maar wat je krijgt past helemaal niet in wat je voorzien had: het is te groot, het heeft een andere vorm, of weet ik veel, kortweg "het kleurt buiten de lijntjes". Wat zal er gebeuren? De kans is groot dat wat je gekregen hebt "ergens opzij vliegt" en niet gebruikt wordt. Opzij? Het gaat hier om psychische of spirituele zaken die we krijgen. Opzij is hier in onze geest (mind * ), ook daar bestaat "opzij", "de zijkant" waar we niet naar kijken.
Nog even bij stilstaan. Wie of wat had dit plaatsje voorzien dat bij het cadeau niet blijkt te passen? Ons denken samen met ons ego. Met ons denken bouwen we ganse constructies op hoe ons leven er zou moeten uitzien. In de praktijk is dit dan niet zo, ontgoochelend. Het ego bouwt luchtkastelen die dan "ontgoochelkastelen" blijken te zijn. De werkelijkheid "kleurt buiten de lijntjes", de lijntjes die ons denken zo goed uitgedacht hadden.
We hebben wat we zouden krijgen in een keurslijf gestopt. Pech. Veel beter is vertrouwen dat er iets komt en het daar bij laten. Eens het er komt zien we wel hoe het er uit ziet, en dan zien we hoe we het in ons leven kunnen integreren. Ja, mister ego, flexibel zijn is niet je beste ding.

Meer en meer wordt ik er mij bewust van dat we heel veel aangeboden krijgen waar we niets mee doen. Het wordt ons aangeboden, maar we nemen het niet waar. Volgende vraag: waarom niet? Wat belemmert er ons om waar te nemen? Ons ego, gekoppeld aan ons (lagere) denken.

Geven kleurt buiten de lijntjes. Ons bange ego wil alleen ontvangen wat binnen zijn lijntjes ligt. Heel veel van wat aangeboden wordt, wordt niet gebruikt. Het gaat niet verloren, het is er, maar het wordt niet gebruikt.

Een cadeau? Ontvangen? Ja, maar ... zegt het ego. Eerst openen, misschien is het een bompakket. Geven? Dan ben je het kwijt; liever niet, zegt het ego. Ego, je vormt een obstakel bij geven en ontvangen. Ego, wijs ga je wel nooit worden. Toch even dit:

 
delen :

als je een appel deelt, 
heb je twee halve appels 

als je iets innerlijks deelt 
blijft "het gedeelde" geheel 
en krijgt het nog 
een extra schittering *

Communiceren met of zonder woorden

Communiceren doet ons denken aan taal. Taal doet ons denken aan woorden. Terecht? Gedeeltelijk. Communiceren is meer dan alleen maar woorden. Terloops: er is ook non-verbale communicatie, maar daar gaat het hier niet over.

Er is bewuste communicatie en onbewuste. Voor onbewuste communicatie hoeven we niets te doen. Waar we niets voor hoeven te doen, daar gaan we aan voorbij. Een voorbeeld - op een ander vlak weliswaar - is zonne-energie. Voor wellicht 99% van onze energiebehoefte hoeven we niets te doen. De zon schijnt, ze geeft ons - en ook de dieren en planten - warmte en licht. Wanneer we het echter over energievoorziening hebben, dan tellen we deze 99% niet mee, die zien we over het hoofd. Raar.
Met communicatie is er ook zo iets: de belangrijkste communicatie - vermoedelijk geen 99% - die zien we over het hoofd. De meeste mensen hebben er zelfs geen weet van.

Communicatie staat in de eerste plaats in verbinding met wie we zijn. Wie we zijn, dat stralen we uit. Of we nu woorden gebruiken of niet, of we taalvaardig zijn of niet, of we dit nu willen of niet, we stralen altijd uit wie we zijn.
Er is uitstralen. "Aan de andere kant" staat ontvangen. We ontvangen, daar ben ik zeker van. Maar lang niet alles van wat we ontvangen zijn we ons bewust. Hier spreken we niet van 99%, maar van meer dan 99,99%. Slechts een heel kleine fractie van wat we waarnemen - we nemen het weldegelijk waar - daar zijn we ons bewust van (10). Dit uitstralen wie we zijn, en ontvangen wie de ander is met wie we communiceren, is waar het in wezen om gaat. De gebruikte woorden zijn bijkomstig, in feite tweederangs.

Even stil staan bij een detail. Bij een vriendin of vriend bij wie we ons goed voelen kunnen we best een tijd samen zijn zonder dat er ook maar één woord gezegd wordt. De communicatie is helemaal niet weg, integendeel, alleen zijn er geen woorden nodig. Er wordt rust, stilte, zich goed voelen, en dergelijke meer, gecommuniceerd. Zijn we ons hiervan bewust? Alles wat met leven te maken heeft, kent gelaagdheid *. Meestal zijn we ons van onze diepere lagen niet bewust.

Er is de oppervlakte. Daar onder is er een grens. Een grens is een scheidingslijn tussen twee gebieden. Wat zijn deze twee gebieden hier? Hier, we zijn bij onze vriendin of vriend. Enerzijds willen we ons zelf beschermen en anderzijds willen we ons zelf bloot geven. Bloot geven? Psychisch. Er is interne ruzie. Intern, binnen in ons zelf. Over bloot geven? Laat ons zeggen over gelukkig zijn. We willen gelukkig zijn. We, wie is dit dan? Er zijn twee kandidaten, enerzijds ons ego en anderzijds ons diepere zelf. Allebei willen ze dat we gelukkig zijn, alleen hebben ze een andere visie op wat gelukkig zijn is. Ons ego is bang, van nature, en daardoor terughoudend. Niet te veel bloot geven, en vooral niet psychisch, vooral je innerlijke niet bloot geven. Dit is de stem van het ego. We voelen ons goed, bij onze vriendin of vriend. Aan de angst van ons ego gaan we voorbij. Wanneer er licht is, dan kunnen de duisternissen niet anders dan wijken. Diep in ons weten we dat alles één is. Dit realiseren of benaderen maakt ons diep gelukkig. De spanning tussen beide bepaald wat het wordt.

We keren terug bij onze vriendin of vriend bij wie we ons goed voelen. We stellen ons open, we staan open voor elkaar. Open staat uiteraard tegenover gesloten. Eigenlijk zijn we voorbij een grens gegaan. Wie of wat bepaalt die grens? Willen we ons open stellen of willen we dit niet? Voor alle duidelijkheid, het gaat hier niet om moraal, het gaat om inzicht. Even herhalen: willen we ons open stellen of willen we dit niet? Willen we ... ? Centraal staat blijkbaar onze wil. Onze wil is gekoppeld aan onze individualiteit, ons ego en ons (lagere) denken.

'Ik lig liever braak'

Pas gestart (zat. 13 juni)

Een groot mystica, Etty Hillesum, schreef - op 3 juli 1942 - in haar dagboek:

"Een veelheid van opborrelende gedachten wantrouw ik tegenwoordig in me, ik lig liever braak en wachtend soms".

"Ik lig liever braak". Ik wou dat ik het ook kon.

Ik wil er proberen dieper op in te gaan (11).
Braak liggen is een zijnstoestand. Dit betekent dat je er niets voor hoeft te doen, en zelfs niets voor kan doen.
Een zijnstoestand, Zijn, ligt buiten het als-dan * (het causale, oorzaak en gevolg). Ons denken is voortdurend causaal bezig: ik wil dit of dat bereiken, wat moet ik hiervoor doen? Het ego concludeert: als ik dit doe, dan zal dat - hopelijk - het resultaat zijn. Zijnstoestanden liggen buiten ruimte en tijd. Als-dan heeft er dan ook niet de minste invloed op. Het is "onze dwaaskop" - ons denken - die de illusie heeft dat alles maakbaar en manipuleerbaar is. Gelukkig is dit niet zo. Ik durf er niet aan te denken wat voor een warboel ons leven zou zijn indien het gedirigeerd werd door ons denken.

Even terugkeren naar "ik wou dat ik het ook kon", braak liggen. Via de wil - de wil, het denken, causaal - is geen enkele zijnstoestand te bereiken.
Ons ego laat heel veel braak liggen. De hoofdreden hiervoor is dat ons ego onze geest niet laat braak liggen, maar volpropt, meestal overvol.

Op reis in ons zelf
         Reizen
         Geven en ontvangen kleuren buiten de lijntjes
         Communiceren met of zonder woorden
         'Ik lig liever braak'